Η θεωρία που συνδέει : U.F.O./U.A.P., Jacques Vallée, Project Blue Beam, MK Ultra και το “Mothership” του Avi Loeb

Η θεωρία που συνδέει : U.F.O./U.A.P., Jacques Vallée, Project Blue Beam, MK Ultra και το “Mothership” του Avi Loeb

Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία, η παραπληροφόρηση και η μεταφυσική σμίγουν, η συζήτηση για τα U.F.O. (Unidentified Flying Objects) και τα U.A.P. (Unidentified Aerial Phenomena) έχει περάσει από την σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας στο πεδίο του γεωπολιτικού και ψυχολογικού πολέμου. Στον πυρήνα αυτής της αναζήτησης, στέκει ο Jacques Vallée, ένας επιστήμονας και ερευνητής που από τη δεκαετία του ’60 αμφισβητεί τις κυρίαρχες ερμηνείες για τα UFO ως εξωγήινα φαινόμενα, προτείνοντας αντίθετα μια θεωρία πολύ πιο σύνθετη και ανησυχητική: τα UFO είναι μέρος ενός “ελέγχου της πραγματικότητας” ένα είδος ψυχοκοινωνικής παρέμβασης που επηρεάζει την ανθρώπινη συνείδηση και εξέλιξη.

Ο Vallée, με υπόβαθρο στην πληροφορική και την αστρονομία, ξεκίνησε ως ένας από τους βασικούς υπερασπιστές της υπόθεσης των εξωγήινων επισκέψεων. Ωστόσο, με την πάροδο των ετών, μετακινήθηκε σε μια ριζικά διαφορετική θεώρηση: ότι τα U.F.O. είναι μέρος ενός συστήματος διαχείρισης των ανθρώπινων πεποιθήσεων.

Στο έργο του, όπως το “Passport to Magonia” και το “Messengers of Deception”, υποστηρίζει ότι τα φαινόμενα U.F.O. λειτουργούν όπως οι αρχαίοι μύθοι, οι εμφανίσεις αγγέλων ή δαιμόνων, και αποτελούν μια πολυδιάστατη, παραψυχολογική διεπαφή ανάμεσα σε ανθρώπους και κάτι άλλο: μια μη αναγνωρισμένη διάνοια, πιθανώς εγχώρια και όχι εξωγήινη, που παίζει έναν ρόλο χειραγώγησης της ανθρώπινης ιστορίας, κουλτούρας και συνείδησης.

Ο Vallée δεν βλέπει τα U.F.O. ως εξωτερικές απειλές, αλλά ως “μορφές πληροφορίας” που λειτουργούν με σκοπό την ψυχολογική παρέμβαση και τον έλεγχο της κοινωνικής εξέλιξης, ίσως για να αποτρέψουν ή να προκαλέσουν κρίσεις, τεχνολογικά άλματα ή πολιτισμικές αλλαγές.

Η θεωρία του “Project Blue Beam”, που αποδίδεται στον Καναδό ερευνητή Serge Monast, εμπίπτει τέλεια μέσα στο πλαίσιο που προτείνει ο Vallée. Σύμφωνα με τον Monast, το Blue Beam είναι ένα μυστικό σχέδιο των ελίτ για την επιβολή μιας παγκόσμιας θρησκείας μέσω τεχνολογίας ψευδαίσθησης.

Το σενάριο του Project Blue Beam περιλαμβάνει:

– Ψευδή αρχαιολογικά ευρήματα που αποδομούν τις παραδοσιακές θρησκείες.

– Μια τεράστια 3D προβολή στον ουρανό, χρησιμοποιώντας δορυφορική τεχνολογία και ψυχοτρονικές συχνότητες για να παρουσιαστεί μια θεότητα (ή εξωγήινη οντότητα) σε κάθε κουλτούρα.

– Ψηφιακή φωνή του Θεού, προσαρμοσμένη στην κάθε γλώσσα και πολιτισμική ομάδα.

– Μια τεχνητή κρίση εξωγήινης εισβολής, η οποία θα ενώσει την ανθρωπότητα υπό μια παγκόσμια κυβέρνηση.

Αν ο Vallée μιλά για ένα διαχρονικό ψυχοπνευματικό σχέδιο παρέμβασης στην ανθρώπινη συνείδηση, το Blue Beam αποτελεί την τεχνολογική εκδοχή αυτής της παρέμβασης, μια τελική φάση χειραγώγησης που επιχειρεί να ελέγξει τις μάζες μέσω τεχνολογικών ψευδαισθήσεων.

Το ερώτημα είναι: μήπως το ίδιο το Blue Beam, ακόμη και ως θεωρία, είναι ήδη μέρος του ψυχολογικού παιχνιδιού; Δηλαδή, η διαρροή της πληροφορίας για το Blue Beam να είναι επίσης ένα βήμα στη μακρά στρατηγική διαχείρισης των μαζικών πεποιθήσεων όπως ακριβώς θα υποστήριζε ο Vallée.

Για να κατανοήσουμε την πιθανότητα ενός τόσο μεγάλου σχεδίου χειραγώγησης, πρέπει να δούμε τα ιστορικά precedents και το πιο σημαντικό από αυτά είναι το Project MK Ultra. Πρόκειται για το μυστικό πρόγραμμα της CIA (1950–1973) που στόχευε στον έλεγχο του νου μέσω ναρκωτικών (LSD), ύπνωσης, αισθητηριακής απομόνωσης, και άλλων τεχνικών πλύσης εγκεφάλου.

Το MK Ultra αποδεικνύει ότι:

– Οι μυστικές υπηρεσίες όντως πειραματίστηκαν με τον έλεγχο της αντίληψης και της συμπεριφοράς.

– Η ύπαρξη ενός “κρυφού πολέμου” για τον έλεγχο της πραγματικότητας δεν είναι συνωμοσία, αλλά ιστορικό γεγονός.

Πολλοί υποστηρίζουν πως το MK Ultra δεν σταμάτησε ποτέ, αλλά απλώς μετεξελίχθηκε σε πιο εξελιγμένα προγράμματα, όπου τεχνητή νοημοσύνη, ψηφιακά δίκτυα και ψυχολογικές επιχειρήσεις (psy-ops) χρησιμοποιούνται για να διαμορφώσουν πολιτικές και κοινωνικές πραγματικότητες.

Αν δεχτούμε τη θεωρία του Vallée, τότε τέτοια προγράμματα δεν είναι απλώς μηχανισμοί καταστολής, αλλά στοιχεία ενός μακροχρόνιου σχεδίου παρέμβασης στον ανθρώπινο νου.

Πιο πρόσφατα, ο καθηγητής Avi Loeb από το Harvard, δήλωσε πως το διαστρικό αντικείμενο που εντοπίστηκε το 2017 (γνωστό ως ‘Oumuamua) θα μπορούσε να είναι τεχνητής προέλευσης, δηλαδή ένα διαστημόπλοιο. Επιπλέον, σε νέα του έκθεση, αναφέρεται στην πιθανότητα ένα “mothership” να παρακολουθεί τη Γη, στέλνοντας μικρότερα “σκάφη” (drones ή probes) για συλλογή δεδομένων.

Αν αυτή η υπόθεση έχει βάση, τότε η τεχνολογία των επισκεπτών είναι ποιοτικά ανώτερη και δυσερμήνευτη για την ανθρώπινη λογική. Ωστόσο, υπάρχει και η εναλλακτική ανάγνωση: μήπως το αφήγημα του mothership χρησιμοποιείται για να υποστηρίξει μια παγκόσμια αφήγηση ελέγχου, να δημιουργήσει φόβο, προσδοκία ή δέος, προς εξυπηρέτηση συγκεκριμένων ατζεντών;

Στο πλαίσιο Vallée–Blue Beam–MK Ultra, το mothership δεν αποκλείεται να είναι ένα ακόμη δομικό στοιχείο της παγκόσμιας σκηνοθεσίας.

Ένα από τα πιο καίρια ερωτήματα σε όλη αυτή τη συζήτηση είναι: μήπως η ανθρωπότητα έχει ήδη προχωρήσει τεχνολογικά πολύ περισσότερο απ’ ό,τι ανακοινώνεται δημόσια; Και αν ναι, γιατί αποκρύπτεται αυτή η πρόοδος;

Ορισμένες υποθέσεις περιλαμβάνουν:

– Μυστικά διαστημικά προγράμματα.

– Ανάπτυξη προηγμένων όπλων ή ψυχοτρονικών μηχανισμών.

– Επικοινωνία με μη ανθρώπινες νοημοσύνες, ή χρήση τεχνολογίας reverse engineering από συντρίμμια (όπως υποστηρίζουν whistleblowers).

Αν όλα τα παραπάνω συγκλίνουν, τότε ίσως υπάρχει μια κεντρική, μακροπρόθεσμη ατζέντα που επιδιώκει να κρατήσει τον πληθυσμό σε ένα ελεγχόμενο επίπεδο πληροφόρησης, ώστε να χειραγωγείται όχι μόνο η κοινωνική συμπεριφορά αλλά και η ίδια η ανθρώπινη εμπειρία της πραγματικότητας.

Συνδυάζοντας όλα τα παραπάνω  τις θεωρίες του Jacques Vallée, το Project Blue Beam, το MK Ultra, την υπόθεση του Loeb, και την απόκρυψη τεχνολογιών  αναδύεται ένα ενιαίο μετα-μοντέλο, στο οποίο η ανθρωπότητα:

– Υφίσταται συνεχή επέμβαση στην αντίληψή της,

– Υποβάλλεται σε ψυχολογικά και πολιτισμικά πειράματα,

– Τροφοδοτείται με αφηγήματα τεχνολογικού και θρησκευτικού χαρακτήρα,

– Ελέγχεται όχι μέσω βίας, αλλά μέσω της διαχείρισης της πραγματικότητας που της επιτρέπεται να αντιλαμβάνεται.

Στο μοντέλο αυτό, τα UFO δεν είναι ιπτάμενοι δίσκοι, αλλά ψηφιακά αρχέτυπα. Οι θεοί δεν έρχονται από τον ουρανό, αλλά από τις οθόνες. Και το πεδίο της μάχης δεν είναι οι ουρανοί, αλλά ο ανθρώπινος νους.

Αν όλα αυτά είναι έστω μερικώς αληθινά, τότε η μεγαλύτερη πράξη αντίστασης δεν είναι η καταγγελία, αλλά η επαναδιεκδίκηση της συνείδησης. Ο Jacques Vallée μάς καλεί να αμφισβητήσουμε τις ευκολίες των ερμηνειών, να μελετήσουμε όχι μόνο το τι βλέπουμε, αλλά ποιος μας μαθαίνει να βλέπουμε.

Η αλήθεια ίσως δεν κρύβεται στα ουράνια φώτα, αλλά στα σκοτεινά σημεία της αντίληψής μας. Και το ερώτημα δεν είναι μόνο τι είναι αληθινό, αλλά ποιος ελέγχει την έννοια του αληθινού.