Οι δυσοίωνες θεωρίες του 2025.

Οι δυσοίωνες θεωρίες του 2025

Από την αρχή του έτους, και σε διάφορα σημεία εντός και εκτός διαδικτύου αρκετά κέντρα, αλλά και ανεξάρτητοι ερευνητές και στοχαστές, καλλιεργούν ένα κλίμα περί «μεγάλου αρνητικού γεγονότος» που πρόκειται να συμβεί μέσα στο υπόλοιπο της χρονιάς.

Θυμίζει κάπως το 1999, όταν ακούγαμε και διαβάζαμε πολλά για το 2000 και τις καταστροφές που θα έφερνε, αλλά και το 2012 με τη σύνδεσή του με το ημερολόγιο των Μάγια και διάφορες σχετικές προφητείες.

Αρκετοί, κυρίως ανεξάρτητοι ερευνητές και σχολιαστές, συνδέουν διαφορετικά γεγονότα και καταλήγουν στο ότι, μέσα στους επόμενους μήνες, η ανθρωπότητα θα βιώσει σημαντικά και μεγάλης έντασης αρνητικά συμβάντα.

Οι προβλέψεις διαφέρουν σημαντικά ως προς το τι μπορεί να είναι αυτά τα γεγονότα:

Καταστροφικά γεωφυσικά φαινόμενα, πολεμικές επιχειρήσεις μεγάλης κλίμακας, αρνητικές οικονομικές εξελίξεις, νέοι φονικοί ιοί, μετεωρίτες, αστεροειδείς ή κομήτες σε τροχιά σύγκρουσης με τη Γη· ακόμη και μυστηριώδη αντικείμενα που πλησιάζουν τον πλανήτη μας για κάποιους, εξωγήινα διαστημόπλοια με πιθανώς εχθρικές προθέσεις οπως το 3I/Atlas.

Υπάρχουν επίσης και εκείνοι που βλέπουν πίσω από κάθε αναταραχή ή επικείμενο «καταστροφικό γεγονός» το αποτύπωμα της ανθρώπινης παρέμβασης. Σύμφωνα με τέτοιες θεωρίες, τίποτα δεν αφήνεται στην τύχη· ακόμη και αν δεν υπάρξει φυσική ή αστρονομική αιτία, μπορεί να κατασκευαστεί ή να σκηνοθετηθεί ένα γεγονός τέτοιας εμβέλειας ώστε να τρομοκρατήσει μαζικά τον πληθυσμό. Η γνωστή πλέον στο διαδίκτυο υπόθεση του Project Blue Beam κάνει λόγο για τη χρήση προηγμένης τεχνολογίας από ολογράμματα στον ουρανό και προσομοιώσεις “εξωγήινων αφίξεων” μέχρι τεχνητά προκαλούμενα γεωφυσικά συμβάντα με στόχο να παρουσιαστεί μια ενοποιημένη “παγκόσμια απειλή”.

Ο απώτερος σκοπός, σύμφωνα με τους υποστηρικτές αυτών των θεωριών, δεν είναι άλλος από την καθιέρωση αυστηρών παγκόσμιων μέτρων “ασφάλειας” και ελέγχου. Όπως συμβαίνει σχεδόν πάντα μετά από μεγάλες κρίσεις είτε πρόκειται για φυσικές καταστροφές, είτε για πολεμικές συγκρούσεις, είτε για πανδημίες οι κοινωνίες τείνουν να αποδέχονται περιορισμούς και αυστηρότερα μέτρα στο όνομα της προστασίας και της σταθερότητας. Έτσι, ένα σκηνοθετημένο υπερ-γεγονός θα μπορούσε να λειτουργήσει ως το τέλειο πρόσχημα για την εγκαθίδρυση μιας νέας, πιο ελεγχόμενης πραγματικότητας.

Και πιθανόν να υπάρχουν κι άλλες θεωρίες που ξεχνώ.

Εξάλλου, πολλές μελέτες αναφέρονται σε παλαιότερα γεγονότα που εξαφάνισαν ολόκληρους πολιτισμούς και τα οποία οι αρχαίοι προσπάθησαν να καταγράψουν σε μνημεία, προειδοποιώντας τις επόμενες γενιές, ώστε να μην έχουν την ίδια μοίρα.

Σε κάθε περίπτωση, είναι βέβαιο ότι, αργά ή γρήγορα, θα συμβεί ένα αρνητικό γεγονός μεγάλης κλίμακας που ίσως απειλήσει την ανθρωπότητα.

Εντυπωσιάζει, επίσης, το πόσο συχνά η ανθρωπότητα εκφράζει τον φόβο ενός «τέλους» που πλησιάζει, ερμηνεύοντας κάθε σημαντικό συμβάν ως προάγγελο αυτού του τέλους. Παράλληλα, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει ότι η εποχή μας χαρακτηρίζεται από γρήγορες και απρόβλεπτες αλλαγές. Ο πόλεμος, οι οικονομικές κρίσεις, η κλιματική αστάθεια και η ταχύτατη τεχνολογική εξέλιξη δημιουργούν ένα περιβάλλον που κάνει τις πιο ακραίες θεωρίες να ακούγονται, κάποιες φορές, λιγότερο απίθανες απ’ ό,τι θα θέλαμε.

Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτές τις θεωρίες με σκεπτικισμό, η γοητεία του αγνώστου και του επικίνδυνου παραμένει ισχυρή. Είναι σαν ένα αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης που μας ωθεί να φανταζόμαστε το χειρότερο σενάριο, ώστε να είμαστε έστω και ψυχολογικά έτοιμοι. Αυτή η αίσθηση επείγοντος τροφοδοτεί όχι μόνο τις συζητήσεις στα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και τη βιομηχανία της «καταστροφολογίας» που βρίσκει πάντα κοινό.

Σε κάθε περίπτωση τέτοιες αναλύσεις θα μου θυμίζουν πάντα ένα αγαπημένο βίντεο του Θανάση Βέμπου για την τρομολαγνεία:

ΜΜΕ: Η Αβάσταχτη Γοητεία της Τρομολαγνείας

 https://youtu.be/L47aiT4EN6Q?si=inOfwNCUL8eSkoCZ